Liszaj płaski występuje 0,1-2,2 proc. populacji osób dorosłych, zwykle od 30. do 60. roku życia, częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Liszaj płaski: przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyny choroby nie są znane. Przypuszcza się, że wpływ na rozwój liszaja płaskiego mają choroby autoimmunologiczne (kiedy komórki układu odpornościowego atakują własny organizm). Często pojawia się u osób, u których zdiagnozowano marskość wątroby czy zapalenie wątroby lub cukrzycę.

Zmiany charakterystyczne dla liszaja płaskiego spotyka się również w chorobie przeszczep przeciwko gospodarzowi (graft versus host disease – GVHD). Innymi czynnikami wywołującymi chorobę mogą być leki, m.in.:

penicylamina
sole złota
arsen
metylodopy
kwas paraaminosalicylowy (PAS).
Liszaj płaski: objawy
Objawy liszaja płaskiego zależą od tego, jaką część ciała zajęła choroba:

skóra – symetryczne, sinoczerwone grudki wielkości 1-3 mm o błyszczącej powierzchni. Można na nich dostrzec niewielkie białe linie, nazywane prążkami Wickhama. Rzadziej można zaobserwować pęcherze i bąble. Zmian tych może być tylko kilka lub kilkadziesiąt. Wykwitom towarzyszy charakterystyczny świąd skóry (ulgę przynosi pocieranie skóry, a nie jej drapanie). Wykwity najczęściej pojawiają się na skórze nadgarstków, w dolnej części pleców, na kostkach i łydkach;
owłosiona skóra głowy – zaczerwienienie i podrażnienie, niewielkie grudki, cienkie włosy lub ich brak, blizny (łysienie bliznowaciejące);

Ciąg dalszy na następnej stronie 👇