A dźwięk jej głosu sprawił, że pan Duncan na początku się zmarszczył. Potem jego wyraz twarzy zmienił się z zakłopotania w czystą złość.

„Co tu się, do cholery, dzieje?!” Głos pana Duncana zagrzmiał, gdy Logan wyszedł z otwartą buzią.

„Dziadku, nie mieliśmy pojęcia, że ​​dziś przyjdziesz” zaczął, przełykając ślinę. „To nie jest najlepszy moment. Mamy do czynienia z prywatną sprawą. Nie zrozumiałbyś”.

„Logan, mogę być stary, ale rozumiem dokładnie, co się dzieje” odpowiedział pan Duncan swoim grubym głosem. „Zapytałem tylko dlatego, że nie chciałem uwierzyć własnym oczom”.

„Dziadku” próbował Logan, ale nie udało mu się wykrztusić ani słowa.

„Wygląda na to, że wyrzuciłeś moją ulubioną wnuczkę z domu i mieszkasz z tą włóczęgą. Czy coś źle zrozumiałem?” Pan Duncan kontynuował ostro, a ja nie poczułem się źle z powodu jego zniewagi wobec Brendy.

„Dziadku, Natasza i ja… skończyliśmy. Ona już tu nie pasuje”.