Teraz wy dwaj jesteście moimi synami. Jestem waszą matką. Bardzo was kocham i zawsze będę. Ale mam nadzieję, że nigdy nie będziecie musieli żyć z takim bólem, jakiego doświadczyłem ja. Mam nadzieję, że moje wnuki nigdy nie będą traktować was tak, jak wy traktowaliście mnie. I na koniec mam nadzieję, że wyciągniecie z tego wnioski. Bądźcie lepsi.

Cała moja miłość,

Mamo.”

Wyłącznie w celach ilustracyjnych

Po długiej ciszy Thomas spojrzał na brata. „Chodźmy.”

Cicho odeszli i pomachali Grace na pożegnanie. Od tego dnia nigdy więcej nie próbowali się z nią skontaktować. Grace widziała ich tylko raz w roku — w rocznicę śmierci Teresy — kiedy odwiedzali jej grób. Nigdy nie dowiedziała się dokładnie, co się w nich zmieniło, ale być może list zrobił to, czego lata rozłąki nie mogły: czegoś ich nauczył.