Wczesne wdowieństwo: odbudowa po śmierci współmałżonka

Jak uzyskać pomoc po śmierci współmałżonka?
„Ważne jest, aby szukać pomocy w okresie żałoby, ponieważ niemożność rozmowy o tym pogłębia traumę. Musisz umieć rozmawiać z kimś, kto potrafi usłyszeć powtórzenie drugiej osoby, nie czując się zobowiązanym do udzielania jej rad. Najpierw zwracamy się do przyjaciół lub rodziny, ale oni mogą być niezdarni i niewystarczająco silni, aby zawsze słuchać tego samego. Ważne jest, aby zrozumieć, że osoba pogrążona w żałobie nie może się pozbierać przez wiele miesięcy… Dlatego konsultacja z psychologiem, nawet kilka sesji, może pomóc w uwolnieniu się od bólu. »

Kiedy jesteś młodym wdowcem, często musisz poruszać ten problem ze swoimi dziećmi. Jak to zrobić?
„Bardzo ważne jest, aby rozmawiać z dziećmi. Oni wszystko rozumieją, nie wolno przed nimi niczego ukrywać. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz nawet popłakać razem z nimi.
Bardzo ważne jest uspokajanie dzieci. Gdy tracą jednego rodzica, często boją się utraty drugiego. Uspokajaj ich, by ukoić ich niepokój.
W okresie dojrzewania sytuacja jest trudniejsza, ponieważ pojawia się wiele buntów. Najlepiej zachęcić nastolatka do wizyty u terapeuty, aby mógł „wyrzucić z siebie wszystko”. »

Jak uwolnić się od poczucia winy u osoby, której małżonek popełnił samobójstwo?
„Kiedy osoba ma myśli samobójcze, ma do czynienia z osobą z problemami psychologicznymi lub nawet psychiatrycznymi. Jeśli odbiera sobie życie, to dlatego, że za bardzo cierpi. Nie możemy nic z tym zrobić. Tak to jest. Samobójstwo nie jest wymierzone przeciwko otoczeniu, lecz przeciwko samej osobie. Ważne jest, aby uwolnić ofiarę od poczucia winy, wyjaśniając jej, że nie może nic z tym zrobić. Musisz zaakceptować swoją bezradność, bo nawet przy całej miłości świata, niektórzy ludzie nie mają smaku życia. »

Wdów jest 6 razy więcej niż wdowców. Czy mężczyźni reagują inaczej na to doświadczenie?
„Kobiety lepiej radzą sobie z żałobą. Mają więcej odwagi, by mówić, płaczą łatwiej… Kulturowo mężczyznom trudniej jest wyrażać swoje cierpienie, ale nadal zauważamy, że coraz bardziej się otwierają.
Mężczyźni mogą zacząć szlochać, gdy muszą przyszyć guzik. To właśnie w codziennych czynnościach samotność najbardziej im doskwiera. Dlatego też łatwiej jest im związać się na nowo z nowym partnerem. Są skłonni iść na mniejsze ustępstwa, aby nie znaleźć się w sytuacji osamotnienia. Potrzebują obecności, niemal drugiej matki…

Czy młodzi wdowcy mają dodatkowe trudności do pokonania?
„Młody wdowiec odczuwa pewnego rodzaju poczucie winy, kiedy wychodzi z okresu żałoby. Obawia się, że zapomni o zmarłym małżonku, jeśli kogoś pozna. Aż boi się, że okaże się buntownikiem wobec samego siebie. Psycholog, podobnie jak i całe jego otoczenie, muszą mu uświadomić, że musi dalej żyć. Nigdy nie zapomina się historii. Następny będzie wyglądał zupełnie inaczej.
Osoba owdowiała boi się również ponownego cierpienia. Nie chce podejmować ryzyka ponownego zakochania. Ale żyć znaczy także cierpieć. »