Zimny ​​strach wypełnił moje ciało. Możesz to nazwać kobiecą intuicją, albo to, co zobaczyłam w jej twarzy. Ale wiedziałam, co zobaczę, gdy tylko zacznę się odwracać.

Siedząc przy stoliku w rogu, zobaczyłam mojego męża z młodą kobietą przerzuconą przez ramiona. Chichotała, a on pochylił się i szepnął jej coś do ucha.

Nigdy mi się coś takiego nie przytrafiło, nawet w czasie moich związków na studiach. Więc nigdy nie myślałam, że będę typem kobiety, która będzie wywoływać sceny. Ale moje ciało ruszyło się samo z siebie.

W mgnieniu oka byłam przy ich stoliku, a mój wybuch sprawił, że oboje podskoczyli. „Logan, mówisz poważnie?!” warknęłam.

Mój mąż podniósł wzrok, zdezorientowany i zaskoczony przez sekundę. Ale wkrótce zobaczyłam ulgę na jego twarzy, a co najgorsze, jego wyraz twarzy zmienił się w uśmieszek.

„Natasza, no cóż, nareszcie” powiedział z tym głupim uśmieszkiem na twarzy. Dziewczyna obok niego, Brenda, uśmiechnęła się w odpowiedzi i spojrzała na mnie, jakby wygrała.

„Logan” próbowałam mówić, nawet nie wiedząc, co powiem, ale mi przerwał.

„Słuchaj, Natasza. Lepiej, że teraz wiesz. Nie muszę tego ukrywać – powiedział niedbale. – Jestem zakochany w kimś innym. Skończyliśmy. To koniec.

Po prostu. Bez wahania. Bez wyrzutów sumienia. Chciałam krzyczeć, płakać, dać mu w twarz, ale jakoś po prostu stałam tam, odrętwiała.

Nagle Lola wzięła mnie za ramię, mrucząc coś o tym, że Logan pewnego dnia będzie tego żałował, i wyprowadziła mnie na zewnątrz.

Nawet nie zauważyłam, kiedy pojechała moim samochodem prosto do swojego mieszkania, dopóki nie posadziła mnie na swoim łóżku, gdzie w końcu się załamałam.

Następnego ranka, po prawie nieprzespanej nocy, postanowiłam wrócić do domu i skonfrontować się z nim. Może odzyskał zmysły.