Ale kiedy podjechałam pod nasz dom, widok, który mnie przywitał, był jak ponowne odkrycie jego zdrady.

Tam, na trawniku przed domem, leżały wszystkie moje rzeczy — porozrzucane, jakby były śmieciami. Ubrania, ramki ze zdjęciami, nawet moje stare podręczniki do college’u, po prostu wyrzucone bez chwili zastanowienia.

A on stał na ganku z Brendą u boku, uśmiechając się, jakby właśnie wygrał na loterii. Wysiadłam z samochodu, czując, jak ogarnia mnie odrętwienie, i powoli do nich podeszłam.

Logan od razu przeszedł do sedna. „Chyba nie muszę ci przypominać, ale ten dom należy do mojego dziadka i nie masz do niego żadnych praw” — prychnął, podczas gdy moja twarz pozostała bez wyrazu. „Jesteś na zewnątrz. Zabierz swoje rzeczy i odejdź. Teraz”.

Stałam tam, całkowicie otępiała, gdy jego słowa do mnie dotarły. Poza tym, że mnie oszukiwał i porzucał, wyrzucał mnie z mojego własnego domu. A co najgorsze? Wyglądał, jakby cieszył się każdą sekundą.

Mimo to starałam się zachować spokój. Nie dałam mu satysfakcji z widoku, jak się załamuję. Więc po prostu zaczęłam zbierać swoje rzeczy, wpychając ubrania i różne rzeczy do bagażnika mojego samochodu. Ale upokorzenie paliło mnie głęboko.

Zamiast wejść do środka jak Logan, Brenda została na ganku i mnie obserwowała. Nie potrafiła nawet ukryć rozbawienia. Gdy podniosłam wzrok, postanowiła posypać mi ranę solą.

„Nie mogę się doczekać, żeby odnowić ten dom” – westchnęła radośnie, krzyżując ramiona. „To wszystko stare, brzydkie rzeczy”.

Moja twarz pozostała bez wyrazu. Próbowałam pomyśleć o czymkolwiek, co mogłoby zostać w środku, gdy ładowałam rzeczy do mojego samochodu. To był zwykły sedan, więc zdecydowanie potrzebowałam kolejnej podróży.

Mam nadzieję, że Lola nie będzie miała nic przeciwko temu, że zostanę z nią na jakiś czas. Ale gdy rozmyślałam nad tymi rzeczami, by nie okazywać żadnych emocji lub nie załamać się ponownie, usłyszałam to: ryk samochodu podjeżdżającego za mną.

Odwróciłam się i zobaczyłam, jak z eleganckiego czarnego BMW wysiada pan Duncan, dziadek Logana. Wyglądał na zdezorientowanego.

Jeśli jest coś, co wszyscy w mieście wiedzą, to to, że pan Duncan potrafi być twardy. Zbudował rodzinną fortunę od zera. Dlatego też miał wielkie oczekiwania wobec wszystkich swoich dzieci i wnuków.

Na początku myślałam, że bycie teściem w rodzinie będzie trudne z jego powodu. Ale z powodów, których nigdy nie rozumiałam, traktował mnie niesamowicie od samego początku. Kochał mnie z wnukiem.

A jednak nadal bałam się tego, co się stanie, gdy ujrzy scenę z moimi rzeczami na trawniku, obcą kobietą na ganku i Loganem nigdzie niewidocznym.

„Logan, kochanie, wyjdź tutaj!” zawołała Brenda, zaniepokojona.