Synowie, którzy zostawiają chorą matkę samą, dowiadują się, że cały spadek zostawiła swoim dzierżawcom

Grace poczuła przypływ ulgi.

Nie tylko nie zostanie eksmitowana, ale ona i Katherine były teraz zabezpieczone finansowo. Teresa zadbała o to, aby jej adoptowana rodzina była bezpieczna. Ale spokój nie trwał długo — pewnego dnia bracia pojawili się w jej drzwiach.

Thomas wziął głęboki oddech. „Nie jesteśmy tu, żeby walczyć. Chcemy tylko zabrać kilka rzeczy z naszych starych pokoi. Słyszałem, że mama nigdy ich nie zmieniała”.

Tylko dla celów ilustracyjnych

W starym pokoju Thomasa Walter zamknął drzwi i zapytał: „Co teraz?”

„Musimy znaleźć coś — cokolwiek — co pokaże, że Grace oszukała mamę, żeby zmieniła testament. Sprawimy, że zacznie mówić i potajemnie to nagramy” — powiedział Thomas, rozglądając się po pokoju.

Wtedy zauważył kopertę na łóżku, zaadresowaną do nich obojga.

Walter otworzył ją i przeczytał na głos:

„Drodzy Synowie,

Nie ośmielajcie się próbować zabrać czegokolwiek Grace i Katherine! Nie zasługujecie na ani grosza z moich pieniędzy, ponieważ byliście zbyt dobrzy, by spędzać ze mną czas w ostatnich dekadach. Już macie spadek po swoim ojcu. To więcej niż wystarczająco.

Ta kobieta i jej córka były moją jedyną rodziną. Troszczyły się o mnie, gdy byłem chory. Obchodziły ze mną Boże Narodzenie. Codziennie jadły ze mną kolację i kochały mnie tak, jak ja kochałem ich.